Rozdział 2

 Rozłączył się, wziął mnie za rękę i już chciał iść, ale ja się z miejsca nie ruszyłam. Więc wziął mnie pod ramie i siłą zaprowadził do domu Cullenów.

          Rozmowa się rozpoczęła.

- Renesmee, co się stało? - zapytałam, zaczynając tym samym rozmowę.

- A coś miało się stać? - odpowiedziała mi pytaniem.

- Wiesz, zawsze byłaś niechętna do ludzkiego jedzenia, ono wręcz Cię odrzucało - wyjaśnił jej Edward.

- Aaa wam o to chodzi - powiedziała - krew mi się przejadła, oj przepiła.

- Więc budzisz się i nagle chcesz omlety do jedzenia? - spytałam.

- No. Nie może tak być?

- Carlisle tak długo Cię przeko... - zaczął mówić Edward, ale Renesmee mu przerwała.

-Przekonywał do tego mleka modyfikowanego? - dokończyła za niego. - Oto ci tato chodziło? Tego gówna to nie tknę.

- Renesmee Carlie Cullen! - krzyknęłam na nią. - Żeby się tak odzywać?!

- Bells,  spokojnie - zarechotał Emmett. Że co?! Jeszcze tego brakowało. Zapomniałam o reszcie rodziny (oprócz Esme, pojechała po zakupy, by zrobić Ness śniadanie).

- Emmett, zamknij mordę!!! - krzyknęłam teraz na niego.

- Dobra, nawet uspokoić wielkiej Belli nie można - mruknął pod nosem.

"Dobra, spokojnie" pomyślałam, wzięłam głęboki oddech i powiedziałam:

- Dobra, zakończmy już ten temat - coś chciano jeszcze powiedzieć, ale dodałam - koniec kropka.

       Wszyscy wrócili do swoich spraw, a ja pomyślałam, żeby pójść na polowanie.

- Edwardzie, idę na polowanie.

- Pójdę z tobą. 

- Nie, chcę pobyć chwilę sama - zaprotestowałam. - Wezmę zegarek i wrócę za godzinę.

- OK. Tylko się nie spóźnij, bo pomyślę, że Cię ktoś porwał - powiedział żartobliwie.

       Wyszłam i pobiegłam w moje stałe miejsce polowań. W głowie miałam mnóstwo myśli. Po pierwsze, skąd u Renesmee się to wzięło? Nigdy nie chciała jeść ludzkiego jedzenia, nawet tego normalnego. Po drugie, skąd nauczyła się się takiego słownictwa? Nie, to było proste pytanie. Albo znalazła w internecie, albo mówił przy niej tak Jacob. Hm, Jacob... Jeszcze nie powiedział Ness, że ją wpoił. Będę musiała z nim pogadać, a teraz polowanie. Miałam ochotę na pumę. Jakoś się złożyło być blisko niej, więc ją zabiłam. I znalazłam jeszcze dwie. Nie wiedziałam nawet, że w pobliskich lasach jest tak dużo pum. Wróciłam do domu. Minęło tylko pół godziny szybko się zeszło. I znowu nie wiem dlaczego, pomyślałam o Jake' u. Poczułam kogoś zapach i ... 

       O wilku mowa.